Bon Scott heitinn, fyrrum forsprakki rokksveitarinnar AC/DC söng um veginn sem hann vildi feta. Hann ætlaði niður þar sem hitinn var hvað mestur því leiðin þangað var engum takmörkunum háð. Enginn stöðvunarmerki og enginn hámarkshraði. Ekki er það í mínum huga eftirsóknarvert ferðalag þrátt fyrir að lagið hafi í gegnum tíðina hlýjað mér um hjartaræturnar enda er þarna á ferðinni eitt magnaðasta rokklag sögunnar. Blæðandi vegir og dvínandi burðarþol Vegirnir sem við Íslendingar þurfum að aka er ekkert frekar eftirsóknarverðir. Malbiksblæðingar á Vesturlandi eru merki um óhentugar aðfarir í vegagerð og stórskerða afkomumöguleika svæðisins þar sem verðmætasköpun er háð þungaflutningum.

6 tímar í Herjólfi fyrir 15 mínútur hjá lækni er eitthvað sem Eyjamenn tengja vð þessa dagana. Ég og annar peyjinn minn erum á taka á okkur þennan rúnt núna eins og margir aðrir með tilheyrandi æludallanotkun og tímasóun. Ástæðan að mati Vegagerðarinnar er “of mikil” austan átt í haust og tilfærsla á Markarfljóti. Staðreyndin er samt sú að málum er ekki nægilega vel háttað í dýpkun og veðurgluggar hafa ekki verið nægilega vel nýttir. Markarfljót færist heldur ekki um tvo kílómetra á einni nóttu. Þegar fréttatilkynning frá Vegagerðinni um málið er skoðuð er brasið á Björgun skýrt með skortur